Notum sit omnibus fidelibus Dei, quod ego Henricus, Dei gratia Wintoniensis episcopus, rediens a Roma Cluniacum, et cognoscens quod eadem ecclesia Cluniacensis involuta et impedita esset debitis et usuris, pondere et numero duorum milium marcarum argenti, pro Dei amore et animę meę salute, ad ipsam expediendam et liberandam, domno Petro abbati et conventui ejusdem ęcclesię accommodavi mille uncias auri, tam in auro quam etiam in argento, tali tenore quod ipse abbas et fratres ęcclesię reddent mihi unoquoque anno centum uncias puri auri, quousque predictę mille uncię ex integro michi persolvantur. Si vero interim ab hac vita me recedere contigerit, quicquid de predicto debito fuerit sive remanserit, prefatę ęcclesię dono et concedo. Concessi etiam eis quod ad eandem expeditionem et deliberationem sumerent aurum, quo magna crux et imago ejus sumptibus meis et munere meo ornate erant, scilicet quingentas uncias auri, tali conditione quod unoquoque anno a predicto abbate et fratribus sexaginta uncię optimi auri ad prenominatę crucis reparationem reddentur, quousque eadem eodem modo et pondere quo fuerat reparetur et perficiatur. Hanc conventionem predictus abbas cum priore et omnibus fratribus promiserunt michi in veritate se observaturos. Prenominatę vero peccunię, scilicet mille uncie auri quę michi reddendę sunt et sexaginta uncię ex quibus crux reparari debet, singulis annis in Quadragesima reddentur, scilicet unoquoque anno in octabis Pasche ex integro persolvendę. Quod si predicta pecunia eodem modo et eodem termino quo prescriptum ęst, soluta non fuerit, burgenses qui hanc conventionem firmiter observandam juraverunt, infra murum interius, quo ecclesia et claustrum clauditur, in captione se ponent, nec exinde egredientur, quousque pecunia sicut predictum est persolvatur. Promisit etiam michi abbas cum fratribus, quod si me ab hac vita migrare contingeret antequam crux sicut prescriptum est reparata esset, non ideo opus crucis reficiendę mutaretur vel differretur, nec ipsa crux, nec cuppa aurea cum gemmis, in qua corpus Domini reconditur, neque scutella greci operis, neque urceus, neque Constantinus argenteus, neque pannus altaris auro intextus, aliquo modo ab ęcclesia auferrentur. Ex parte episcopi testes fuerunt: magister Willelmus Lugdunensis, Guazo archidiaconus, Rodulfus clericus, Willelmus et Robertus capellani, Walterius clericus, Richardus cocus, Henricus Guarellus, Adam filius Azonis et alii plures. Ex parte autem abbatis et conventus: Hermannus prior, Petrus subprior, Robertus camerarius, et Inbertus, socius ejus, Enguizo camerarius abbatis, Ademarus sacrista, Savericus elemosinarius et alii plures. Nomina vero burgensium qui juraverunt hec sunt: Rodulfus de Charolos, Johannes Couredius, Bernardus Colungerius, Meschinus Nivernensis, Blancardus mercator, Philippus de Avinnai, David de Bosco, Stephanus Quailot, Blanchet, Durannus mercator, Seguinus, Letaldus, Arnaldus, Gaufridus Cheverus, Petrus de Bello Monte, Seguinus, Raimmundus, Stephanus Beslunc, Winebaldus, Petrus Burdinus, Silvester. Anno ab incarnatione Domini M. C. XL. nono facta fuit hęc conventio inter dominum Henricum, Wintoniensem episcopum, et domnum Petrum, Cluniacensem abbatem, et conventum, in capitulo Cluniacensi; prima vero Quadragesima sequenti incipient pecuniam reddere, sicut prescriptum est.